Waarom een blog?

Daar beginnen we dan, mijn eerste blog. Erg spannend en toch ook wel lastig. Wat ga ik schrijven, hoe ga ik schrijven? Nou ik heb me bedacht dat ik gewoon lekker ga schrijven wat in me opkomt zonder er teveel over na te denken. Wat voor mij wel een uitdaging wordt maar ook een goede les om te leren niet teveel na te denken wat anderen er allemaal van zullen vinden/denken. Dus ik ga lekker beginnen en kijken wat eruit komt. Ik wens jullie veel leesplezier.

Ik wil jullie in mijn eerste blog graag gaan vertellen waarom ik ga beginnen met bloggen. Aan het web-adres/logo zien jullie al waar het over gaat, ik en mijn hormonen. Wat natuurlijk één is, eigenlijk zou er moeten staan, ik ben mijn hormonen. Een lettertje verschil maar voor mij voelt het als een groot verschil want door mijn hormonen voel ik me juist niet altijd zoals ik me zou willen voelen, soms voel ik me de ‘ik’ en soms voel ik me de ‘hormonen’. Na mijn derde zwangerschap zijn de klachten erg toegenomen. Natuurlijk vliegen de hormonen ook alle kanten op tijdens en na een zwangerschap. Ik voelde me altijd heerlijk tijdens de zwangerschap (op de eerste spuugmaanden na dan) ik voelde me stabieler en energieker. Maar na de bevallingen viel dat gevoel bijna gelijk weg. Na de eerste zwangerschap van onze zoon Dean viel het allemaal nog erg mee. Ik had wel last van de ‘normale’ buien, flinke kraamtranen, wisselende stemmingen maar dit had zeker niet de overhand, het was vooral erg genieten.

Na de tweede zwangerschap werd dit al iets anders. Toen Fabiënne geboren was schommelde alles wat meer en voelde ik me vaker erg naar, dit was vooral lichamelijk. Tuurlijk was het geestelijk ook erg zwaar en schommelde alles ook wel maar ik merkte dat vooral mijn lichaam ontzettend reageerde op het veranderen van de hormoonhuishouding. Mijn herstel duurde dan ook echt wel wat langer dan ‘normaal’. Wat ik trouwens ook erg bijzonder vind dat er na 3 maanden eigenlijk alweer van je verwacht wordt dat je alles gewoon maar weer oppakt en lekker naar je werk gaat en je kleine mensje maar zo even naar de opvang brengt. Dit lukte bij mij dan ook niet. Wat erg lastig was want ik had mijn eigen beautysalon en mijn klanten zaten ook op mij te wachten dus je maakt niet zomaar de beslissing om je verlof nog even uit te stellen. Maar voor mij was er eigenlijk geen keuze, ik moest wel. Na nog 2 maanden ging het gelukkig al weer wat beter en kon ik langzaam de salon weer oppakken. De hormonen schommelden nog wel (wat ze natuurlijk altijd doen) maar het overheersde niet meer.

Maar ja toen kwam daar ineens een derde zwangerschap, voor ons toch wel een beetje een verrassing aangezien we er net achter waren gekomen dat we toch allebei nog wel weer de kriebels kregen om voor een derde kindje te gaan, en alsof het zo moest zijn raakte ik direct zwanger. Dit begon weer met hele ‘fijne’ spuugmaanden maar daarna voelde ik me alweer snel een stuk stabieler en energieker. Maar ja de bevalling moest natuurlijk wel weer gebeuren en de periode erna moest ik ook weer door zien te komen. Dus daar zag ik wel ontzettend tegenop. De bevalling duurde erg lang maar uiteindelijk ging het toch ook ineens ontzettend snel en daar was ons derde wondertje, Louise. En vanaf dat moment begon voor mij ook de ellende weer (ik merk dat ik het lastig vind om het ellende te noemen aangezien het natuurlijk super is om weer moeder te worden van zo’n klein wondertje maar alles wat erbij kwam voelde voor mij toch echt wel ellendig). De wisselende stemmingen kwamen weer maar dit was voor mij niet het vervelendste, hier kon ik wel goed mee omgaan. Dat had ik wel geleerd na de bevalling van Fabiënne van onze ontzettend lieve verloskundige (Myrthe) die langskwam en gelijk aan me zag dat het niet goed met me ging (wat helaas onze kraamhulp de hele week nog niet doorhad). Myrthe vertelde mij dat ik niet moest gaan vechten tegen die gevoelens en ze gewoon moest laten komen en gaan. En hier had ze helemaal gelijk in. Hierdoor werden de sombere stemmingen en stuk korter en konden ze sneller plaats maken voor de blije stemmingen. Dus dit kon ik ook weer gebruiken na de bevalling van Louise.

Maar helaas kwamen er nu hele andere dingen bij kijken. Lichamelijk voelde ik me helemaal niet goed. Ik was snel duizelig en vaak naar, een onrustig gevoel in het lijf. Ik reageerde nog heftiger dan normaal op bepaalde voeding en supplementen. Alleen kon ik er maar niet achter komen welke voeding dit dan was. Want als ik iets eet wat niet goed valt dan krijg ik daar ’s avonds/ ’s nachts een reactie op, ik val als ik geluk heb wel in slaap maar wordt dan na een uur helemaal naar wakker, hartkoppingen, licht in het hoofd, alsof alles uit het lichaam wegtrekt. Natuurlijk van alles geprobeerd en aangepast om te kijken wat het dan zou kunnen zijn maar tot vandaag is dat nog steeds een zoektocht (gelukkig wordt het wel steeds iets duidelijker).

Ik gaf het eerste half jaar nog wel borstvoeding, geen idee hoe ik dat heb volgehouden maar ik ben toch wel erg trots dat me dat wel is gelukt en uiteindelijk ook trots dat ik toch de stap heb gezet om na een halfjaar te stoppen en mezelf op de eerste plaats te zetten. Maar nadat de borstvoeding was gestopt werd ik weer voor het eerst ongesteld, poe als ik had geweten hoe ik me dan zou voelen dan zou ik nu nog borstvoeding geven.
Daar kwam een ontzettend heftige reactie op de hormoonverandering door de menstruatie. Op het moment dat de eerste dag aanbrak na mijn menstruatie werd ik helemaal niet goed, ik wist niet waar ik het zoeken moest, ik dacht echt dat het over zou zijn. Ik was zo naar, mijn hele lichaam stond op de kop. Gelukkig trok dit na een tijdje iets weg en voelde ik me erg licht dus ging ik wat eten. Maar daar was mijn lichaam het helemaal niet mee eens. Doordat mijn lichaam die voeding moest verwerken werd ik weer helemaal naar. En zo bleef het doorschommelen. Ik heb de huisarts gebeld, die natuurlijk niet aanwezig was, maar ik kon wel terecht bij een vervanger als het echt haast had. Nou ja ik voelde me zo slecht dus haast had het wel. Maar zoals vaker bij de huisarts schoot ik er weer niks mee op. Ze nam een druppeltje bloed af om te kijken of de bloedsuikerspiegel wel goed was. Het leek er telkens op dat door het eten de bloedsuikerspiegel (wat ook wordt geregeld door de hormonen) zo hard steeg dat mijn lichaam het niet aankon. Maar mijn bloed was helemaal goed. Het kwam erop neer dat ik misschien maar wat rustiger aan moest gaan doen. Fijn advies als je je helemaal niet goed voelt en zeker weet dat het niet door spanning komt, en nog rustiger aan doen? Hoe dan, ik kon al bijna niks, ik ‘rustte’ al de hele dag om mijn lichaam te ontzien. Ook dachten veel mensen dat ik een postnatale depressie had maar ik weet zeker dat dat het niet was, want depressief ben ik nooit geweest. Mijn lichaam kan heel heftig reageren op het veranderen van de hormoonhuishouding, en dat zijn vooral lichamelijke klachten.

Deze klachten hielden nog wel een tijdje aan, bij elke menstruatie en soms ook bij de eisprong, maar naarmate de maanden verstreken en de hormonen iets meer in balans kwamen werden de klachten wel wat minder, mede natuurlijk ook door heel veel uit te zoeken (hier zal ik in mijn volgende blogs verder op ingaan). Maar helaas zijn de klachten altijd wel gebleven, de ene keer wat erger dan de andere keer. En dat is dan ook de reden dat ik ga bloggen. Ik wil graag mijn verhaal kwijt om het van me af te schrijven maar ook in de hoop dat er mensen zijn die mijn verhaal herkennen of tips voor me hebben wat ik nog meer kan doen want het accepteren kan ik niet zolang ik niet zeker weet dat ik er alles aan gedaan heb. En daarnaast hoop ik dat mijn naaste omgeving me beter gaat begrijpen. Want ik merk dat het voor veel mensen iets vaags is wat lastig te begrijpen is en dat komt ook mede doordat ik het lastig vind om het er over te hebben en om goed uit te leggen wat ik nu voel. Dat is erg lastig om te omschrijven. Maar dat ga ik zo goed mogelijk proberen te doen in mijn blogs.

In mijn volgende blogs ga ik overal wat dieper op in en zal ik jullie vertellen wat ik tot nu toe allemaal al gedaan heb. Dus willen jullie meer lezen schrijf je dan vooral in zodat je direct op de hoogte bent wanneer ik weer een nieuwe blog online heb gezet.