De vakantie is eindelijk begonnen voor de kinderen. Wat zijn ze er aan toe. Ik weet niet hoe het met jullie zit, of eigenlijk ook wel als ik zo om me heen kijk en luister, maar we zijn er zelf ook aan toe. Vooral het idee van helemaal niks moeten, geen verplichtingen, niks plannen geeft al zoveel rust.
Afgelopen paar jaar zaten we vaker in de stoptrein, maar de laatste maanden zie ik dat de sneltrein toch echt weer overvol raakt en de stoptrein steeds leger. Daar waar ik de mensen in de stoptrein hoorde zeggen, ‘dit bevalt me wel, dit blijven we zo doen’. Minder afspraken, minder verplichtingen, niet alle kanten op vliegen. En nu de sneltrein weer langsrijd stappen we er weer massaal in. We vliegen weer alle kanten op, even snel naar de winkel, even snel hier even snel daar en ‘oh ik moet nu echt gaan want de kinderen moeten opgehaald worden en we moeten nog naar de voetbal en daarna hebben ze nog een kinderfeestje en vanavond moet ik zelf nog sporten en we hebben nog een verjaardag’…….. Ergens worden we erin gedrukt door de maatschappij, alles om ons heen gaat snel en moet eigenlijk nog sneller. Maar eigenlijk doen we het gewoon zelf want ow wee als we een etentje of verjaardag missen…tja wat dan? Waarom doen we onszelf dit aan? Wat maakt het dat we niet voor onszelf kiezen maar eerst voor een ander? Waarom voelen we niet eerst of we behoefte hebben aan een activiteit? Waarom kijken we niet naar onze kinderen hoe ze zich voelen en of ze nog puf hebben? Waarom voelen we ons direct verplicht om ja te zeggen? Waarom moeten we eerst helemaal onderuit gaan voordat we aan onszelf denken? Wat voor voorbeeld geven we onze kinderen hiermee?
Ook op school zijn ze met de kinderen in de sneltrein gestapt. Wat hadden ze veel activiteiten de laatste weken. Een afscheid hier een afscheid daar, schoolreisjes, uitstapjes enz. Het hield maar niet op. En natuurlijk is het leuk en fijn dat het allemaal weer kan, maar ALLES hoeft toch ook niet…
Ik ben de afgelopen maanden zoveel mogelijk in de stoptrein blijven zitten, maar dat was zeker een uitdaging, de sneltrein kwam me ook vaak uitdagen. Mijn social media break heeft er mede voor gezorgd dat ik beter in de stoptrein kon blijven zitten. Niet de druk van MOETEN, iets moeten plaatsen, iets moeten doen want iedereen doet wat, leuke foto’s moeten maken want die moeten gedeeld worden enz….Ik zou de break een maand doen, maar ik zag dat dit ondertussen al 2 maanden is. Het bevalt me wel. Ook de tijd die ik over hou is zo fijn. Er is meer tijd voor mezelf, zitten in de tuin, mediteren, typen, boekje lezen, inspiratie opdoen. Ik merk dat ik steeds beter kan loslaten. Zo werd ik vanochtend ook wakker en voelde me grieperig, normaal zou ik hier van balen en proberen door te gaan en van het weekend te genieten. Maar nu voelde ik dat het er mocht zijn, ik ben rustig uit bed gegaan en ben in de pyama in de tuin in de zon gaan zitten, niks geen gehaast en druk. En ik zit er nog (inmiddels 2 uur, wat ik nu met trots kan zeggen, eerder kon ik me hier schuldig over voelen, want je moet toch wel wat doen). En weet je, dit is nog veel meer genieten van het weekend, ECHT genieten.
Mijn thema voor deze vakantie word dan ook LOSLATEN. Wat een uitdaging blijft want controle willen hebben zit toch echt in mijn DNA. Ik ga per dag kijken wat er komt, we plannen niks (alleen de vakantie is gepland 😉) en we zien wel waar we wel of geen zin in hebben. Ook ga ik eens kijken of ik mijn opruimaanvallen wat meer los kan laten, dat word de grootste uitdaging, maar ik ben benieuwd of het me lukt en wat het me gaat brengen.
Ik nodig jullie ook uit om te kijken of je in de sneltrein wil zitten of in de stoptrein. En om te kijken hoe je deze vakantie wil beleven. Wat wordt jou thema deze vakantie?
Ik wens iedereen een hele fijne zomer!
Geef een reactie