De afgelopen dagen…

Na mijn eerste blog, vorige week heb ik zo veel fijne en lieve reacties mogen ontvangen. Dat doet me erg goed. Er zijn afgelopen week nog wat aanpassingen aan de website gedaan want ik was toch nog niet helemaal tevreden, ja ik ben perfectionistisch. Dus er zullen vast wel vaker wat kleine aanpassingen gedaan worden. Maar nu ga ik eerst een blog schrijven over de afgelopen dagen.
Afgelopen donderdag, 28 februari, was het alweer 5 jaar geleden dat we getrouwd zijn. Wat hebben we toen een mooie trouwdag gehad. Maar nu ga ik iets vertellen wat niet veel mensen weten en wat ik ook wel lastig vind maar toch vind ik dat ik dit kwijt moet. Ongeveer 2 dagen voor onze bruiloft voelde ik me erg raar, ik was telkens een beetje raar in het hoofd, ik kreeg gedachten die helemaal niet bij mij hoorden. Ik voelde twijfels die ik absoluut niet kon plaatsen, want ik had helemaal geen twijfels. De ochtend van onze trouwdag werd ik ontzettend ongesteld, heel fijn op je trouwdag met een ontzettende jurk aan. Ik had na de bevalling van Dean een spiraaltje laten plaatsen en deze heb ik er een paar maanden voor de trouwdag uit laten halen omdat we graag voor een tweede wouden gaan. Mijn cyclus was nog niet stabiel dus ik had ook geen idee wanneer ik ongesteld moest worden. Maar goed dat was dus op 28 februari 2014. De dag zelf voelde ik me met vlagen soms even niet goed, soms wat duizelig en niet lekker. De alcohol heb ik dan ook maar laten staan, aangezien ik hier vaker niet goed op reageerde, maar wat voor mij wel balen was want ik vind het wel erg gezellig om een glaasje te drinken op zo’n bijzondere dag. Ondanks dat hebben we wel een ontzettend mooie dag gehad en echt wel genoten.
Een tijdje later kwam ik erachter dat ik pms had. Voor degene die dit niet kennen hierbij een korte uitleg, pms: het optreden van lichamelijke en/of psychische klachten tijdens de tweede helft van de menstruatiecyclus. Deze beginnen van enkele dagen tot twee weken voor de menstruatie en verdwijnen meestal als de menstruatie doorzet. Bij sommige vrouwen houden ze dan nog enkele dagen aan. Dat verklaarde voor mij alles, dus daarom voelde ik me zo voor en tijdens onze trouwdag, die gedachten kwamen dus puur door die fijne hormonen. De pms klachten heb ik nog wel een tijdje gehad maar eigenlijk zijn die het laatste half jaar tot jaar wel zo goed als weg. Hoe dit komt weet ik eigenlijk niet. Ze hebben vast plaats gemaakt voor de andere hormonale ongemakken, ik ben in ieder geval al lang blij dat het niet beiden is.
Maar even terug naar de afgelopen dagen. Afgelopen weekend zijn we samen 2 dagen naar friesland geweest, de kids waren lekker bij opa en oma dus we hadden onze handen vrij, HEERLIJK, kunnen we iedereen aanraden. We konden helemaal opladen, wat hebben we een lol gehad samen (zie foto’s), dat hebben we gelukkig altijd wel maar met de dagelijkse dingen merk je daar toch wat minder van. Het was extra genieten omdat ik me super goed voelde, geen hormonale klachten, ik kon zelfs een heerlijke spritz aperol drinken en ook het toetje viel helemaal goed, ik heb heerlijk geslapen.
Maar dan ineens komt er toch weer een moment dat het niet zo goed gaat. We reden terug naar huis, ik was even in slaap gevallen en toen ik wakker werd voelde ik het al komen. Ik kreeg weer drukkende hoofdpijn tussen de slapen en daarna werd ik niet lekker, weer wat duizelig, tintelende armen en benen, het gevoel dat het lichaam even niet meer weet hoe het moet werken. Toen we bij mijn ouders aankwamen was het gelukkig wel weer wat weggetrokken. We dronken er nog wat en gingen weer als compleet gezin naar huis, nou haha we wisten in ieder geval weer dat de kids achterin zaten, wat een herrie! Maar o zo fijn dat ze er dan weer zijn.
De rest van de avond was mijn lichaam nog onrustig en dan weet ik al wat voor nacht er komt. Helaas niet zo’n fijne. Ik was ontzettend moe, dus ik viel snel in slaap maar tijdens het in slaap vallen schrok ik alweer wakker, weer helemaal naar. Maar doordat ik zo moe was viel ik wel telkens weer in slaap maar schrok ik helaas ook telkens weer wakker. Alsof mijn lichaam het hormoon dat vrijkomt bij het in slaap vallen, niet goed kan verwerken en dus alles op de kop staat. Na een paar keer wakker schrikken was ik er wel klaar mee, gauw uit bed en even een kopje thee gaan drinken en een banaan eten. Meestal wordt het na 23.30/24 uur iets rustiger en val ik beter in slaap. Helaas wordt ik dan vaak na een uur nog weer met een schok wakker maar doordat ik dan zo moe ben val ik wel weer in slaap. De volgende ochtend als ik wakker wordt na zo’n nacht voel ik me niet lekker. Trillend lijf, erge honger, en licht in het hoofd, dus dan moet er gauw een ontbijt in en daarna gaat het weer iets beter.
Ik weet dat dit nare gevoel meestal een paar dagen aanhoudt. Gisteren overdag en gisterenavond/nacht was het ook weer hetzelfde. Vandaag voel ik nog steeds de zware prikkelende hoofdpijn tussen de slapen maar ik merk wel dat het heel iets afzwakt. Het lichaam wordt weer iets rustiger. Gelukkig kan ik er steeds beter mee omgaan en kan ik daardoor nog wel aardig functioneren overdag met de kids, al moet ik wel goed mijn rust pakken. Dan zijn deze ‘buien’ ook sneller weer over.
Toch lijkt er wel een patroon in te zitten wanneer ik de ‘buien’ krijg. Ik heb namelijk een app op de telefoom, clue, waarin ik precies kan zien waar ik in mijn cyclus zit. Bij mij klopt het precies, mijn cyclus is 28 dagen, wat ik toch ook wel weer bijzonder vindt met die hormonale problemen. Maar vorige maand en nu dus weer begonnen de ‘buien’ precies een dag na het einde van mijn eisprong. Het heeft dus waarschijnlijk te maken met het dalen van het hormoon oestrogeen waarop mijn lichaam heftig reageert en even de weg kwijt is, maar na een paar dagen herpakt mijn lichaam zich weer en voel ik me weer goed.
Dit is een patroon wat ik nu zie en het is de vraag of dit zo blijft want ik heb vaker patronen gezien maar die veranderden dan toch weer na een tijdje. Wat het natuurlijk erg lastig maakt en waardoor het een zoektocht blijft. Maar ik blijf zeker doorzoeken en hopelijk door het schrijven van deze blogs kom ik de juiste oplossing nog tegen. De volgende keer weer meer over ‘ik en mijn hormonen’.